Life in Phi Phi
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
09 Januari 2014 | Thailand, Krabi
“Snorkelingtrips, cliffjumping, Maya bay! Any information??” Welkom in het op-en-top toeristische Koh Phi Phi, waar mijn laatste dag als touroperator alweer is aangebroken.. Na meer dan 2 maanden op dit prachtige eilandje gewoond en gewerkt te hebben, voelt het raar om m'n heerlijke leventje hier achter te laten. In ieder geval kan ik terugkijken op een geweldige tijd. Het werken voor een Thaise company heeft de ervaring een stuk bijzonderder gemaakt. Alleen de Thaise communicatie al... echt totaal anders dan ik had verwacht. Gesprekken tussen m’n Thaise collega’s klinken standaard als geschreeuw, maar achteraf blijkt er vaak niks aan de hand te zijn. Was wel even wennen in ’t begin, gelukkig had ik naast Thaise collega’s ook andere collega’s uit Engeland, Zuid-Afrika, Mexico en m’n favoriete gaymate Max uit Frankrijk! Toptijden mee gehad. Ik heb me zelden zo betrokken gevoeld bij een bedrijf, letterlijk een grote familie. Zelfs als ik geen shift had, was ik vaak in het office/op straat bij m’n collega’s te vinden voor de gezelligheid.
Verder is het leven op een eiland zonder enig verkeer echt een verademing. Het centrum van Phi Phi is zo klein (kleiner dan Olland ja) dat alles op loopafstand is! Van m'n bungalow naar m'n werk was maar 2 minuten lopen. Ideaal. Op ’t eiland zie je dus alleen maar fietsers, kruiwagens en voetgangers. Zelfs de ambulance op 't eiland waarin gewonde mensen vervoerd worden, is niet meer dan een kruiwagen. Degene die de kruiwagen bestuurt, schreeuwt 'Pee peeee!' om aan te kondigen dat hij er langs wil. Echt een grap. Toen ik dat voor 't eerst zag, had ik mezelf al voorgenomen om in ieder geval niet te lomp te gaan doen. Maargoed, dat was ik sowieso al niet bepaald van plan:)
Verder ben ik redelijk aan ’t inburgeren… De Thaise taal spreek ik nog niet vloeiend maarrr 'hallo' en 'dankjewel' in het Thais is inmiddels automatisme en Fa (betekenis: sky/blue) is de Thaise naam die me hier gegeven is. Inmiddels ben ik zo gewend aan 't feit dat iedereen me Fa noemt, dat ik deze naam voorlopig in Azie nog wel aan blijf houden.. is voor de Aziaten over het algemeen een stuk gemakkelijker uitspreken dan Ingrid.
De eilandcultuur in Phi Phi is ook wel de moeite waard om te vermelden. De maffiabazen staan nogal hoog in 't vaandel, zij gaan dagelijks bij verschillende shops langs om geld te vragen/eisen. Aangezien zij de eersten op 't eiland waren, hebben zij 't voor het zeggen en iedereen hier accepteert dat. Dus toen een van de maffiabazen voor de eerste keer op z'n fietsje langskwam bij Ibex met de mededeling "Fa, 200 bath", vroeg ik me af waarom ik 'zonder reden' 200 bath zou geven. Maar na verschillende collega's te hebben gevraagd hoe dat hele maffiagebeuren in elkaar steekt, heb ik nog steeds geen duidelijk antwoord. Wat ik wel weet is dat m'n bazin bevriend is met de maffia , wat gunstig is voor ons als blanke werknemers. Verdere vragen stellen is vrij zinloos want dit was vaak het antwoord: “Fa no worries, Pee Gee take care of you, Pee Gee knows maffia”. (Mijn bazin houdt er nogal van om over zichzelf in de derde persoon te praten). Het goede nieuws: Wanneer de immigratiedienst op 't eiland komt, is er voor ons dus geen probleem. De rest van de niet-Aziatische werknemers verstopt zich tot de immigratie weer weg is, om hoge boetes te voorkomen.. aangezien ’t illegaal is om hier zonder werkvisum te werken en bijna niemand een werkvisum heeft. 't Gaat als een lopend vuurtje rond als iemand de immigratiedienst heeft gespot, iedereen waarschuwt elkaar en je ziet de blanke werknemers een voor een verdwijnen uit de shops en restaurants, om vervolgens een paar dagen later weer aan ’t werk te gaan wanneer de immigratiedienst weer van ’t eiland is vertrokken. Verder ook wel grappig om te zien hoe bijgelovig de Thaise bevolking is. Zodra de maandelijkse loterijtrekking is, wordt er van alles gedaan om signalen 'van bovenaf' op te vangen om de juiste nummertjes te achterhalen. M'n bazin zegt zelfs dat ze de loterijnummertjes soms in haar dromen kan zien, zodat ze weet welk ticket ze moet kopen. Heerlijk, die spirituele verhalen van d'r.
Daarnaast zijn er op 't eiland zo ongeveer om de 5 meter tattooshops te vinden (en nee, dat is niet overdreven), vooral de locals zitten VOL met tattoo's.. letterlijk overal. Ook m'n roommate heeft de eerste week in Phi Phi na diverse stapavondjes in totaal 3 tattoo's (erbij) laten zetten. Zo snel kan ’t gaan. Zelf heb ik er ook eentje laten zetten op de traditionele bamboomanier. Dit gebeurt met een bamboostok die nogal scherp is aan ’t uiteinde, en daarmee wordt er kort maar krachtig in ’t lichaam geprikt. Precies werkje en klinkt pijnlijk, maar valt zeker mee. M’n collega was zelfs in slaap gevallen laatst tijdens ’t bijwerken van z’n tattoo.
Uiteraard heb ik naast werken mijn tijd prima weten te spenderen.. snorkelingtrips, bergbeklimmen, jungletrekking, de meest geweldige stapavonden en verder twee keer op vakantie geweest tussendoor. Voelt raar om ‘op vakantie’ te gaan als je al in een paradijsje bent, maar was echt heerlijk! Koh Jum, een local eilandje waar ik twee nachten in een bamboohut heb doorgebracht, was een ervaring zoals ik nog meegemaakt had. Superlieve bevolking en nauwelijks toeristen.. een superrustig eilandje waar ik 100% heb kunnen relaxen, even weg uit het drukke Phi Phi. En daarnaast ben ik in Koh Lanta geweest samen met Max. Hier hadden we een motorbike gehuurd waarmee we rondom het hele eiland zijn gereden. Ook zeker de moeite waard!
Inmiddels ben ik in Koh Phangan in een of ander crappy hostel boven een tattooshop waar ik letterlijk de enige persoon ben die hier vannacht slaapt. Nog nooit eerder meegemaakt. Zelfs de hosteleigenaar is hier niet, hij heeft me de sleutel van de buitendeur gegeven aangezien er geen receptie oid is hier. Dusja, heb het rijk voor mij alleen. Morgenvroeg is het tijd voor de inschrijving van m’n 7-daagse meditationretreat in een tempel aan de andere kant van dit eiland. Hoe mijn dagen eruit gaan zien? 7 dagen lang stilte (dus praten is niet toegestaan), iedere ochtend om 4.00 op, 9 uur meditatie per dag (voor mij is 3 minuten al een opgave dus hoe dit goed gaat komen weet ik nog niet), geen eten na 13.00, niet doden (klinkt simpel, maar valt niet mee met al die muggen hier) en verder uiteraard geen internet/telefoon/iPod etc. Dus dat wordt een uitdaging alles bij elkaar opgeteld! Ben heel benieuwd, maar heb er zeker zin in!
Tot de volgende!
Verder is het leven op een eiland zonder enig verkeer echt een verademing. Het centrum van Phi Phi is zo klein (kleiner dan Olland ja) dat alles op loopafstand is! Van m'n bungalow naar m'n werk was maar 2 minuten lopen. Ideaal. Op ’t eiland zie je dus alleen maar fietsers, kruiwagens en voetgangers. Zelfs de ambulance op 't eiland waarin gewonde mensen vervoerd worden, is niet meer dan een kruiwagen. Degene die de kruiwagen bestuurt, schreeuwt 'Pee peeee!' om aan te kondigen dat hij er langs wil. Echt een grap. Toen ik dat voor 't eerst zag, had ik mezelf al voorgenomen om in ieder geval niet te lomp te gaan doen. Maargoed, dat was ik sowieso al niet bepaald van plan:)
Verder ben ik redelijk aan ’t inburgeren… De Thaise taal spreek ik nog niet vloeiend maarrr 'hallo' en 'dankjewel' in het Thais is inmiddels automatisme en Fa (betekenis: sky/blue) is de Thaise naam die me hier gegeven is. Inmiddels ben ik zo gewend aan 't feit dat iedereen me Fa noemt, dat ik deze naam voorlopig in Azie nog wel aan blijf houden.. is voor de Aziaten over het algemeen een stuk gemakkelijker uitspreken dan Ingrid.
De eilandcultuur in Phi Phi is ook wel de moeite waard om te vermelden. De maffiabazen staan nogal hoog in 't vaandel, zij gaan dagelijks bij verschillende shops langs om geld te vragen/eisen. Aangezien zij de eersten op 't eiland waren, hebben zij 't voor het zeggen en iedereen hier accepteert dat. Dus toen een van de maffiabazen voor de eerste keer op z'n fietsje langskwam bij Ibex met de mededeling "Fa, 200 bath", vroeg ik me af waarom ik 'zonder reden' 200 bath zou geven. Maar na verschillende collega's te hebben gevraagd hoe dat hele maffiagebeuren in elkaar steekt, heb ik nog steeds geen duidelijk antwoord. Wat ik wel weet is dat m'n bazin bevriend is met de maffia , wat gunstig is voor ons als blanke werknemers. Verdere vragen stellen is vrij zinloos want dit was vaak het antwoord: “Fa no worries, Pee Gee take care of you, Pee Gee knows maffia”. (Mijn bazin houdt er nogal van om over zichzelf in de derde persoon te praten). Het goede nieuws: Wanneer de immigratiedienst op 't eiland komt, is er voor ons dus geen probleem. De rest van de niet-Aziatische werknemers verstopt zich tot de immigratie weer weg is, om hoge boetes te voorkomen.. aangezien ’t illegaal is om hier zonder werkvisum te werken en bijna niemand een werkvisum heeft. 't Gaat als een lopend vuurtje rond als iemand de immigratiedienst heeft gespot, iedereen waarschuwt elkaar en je ziet de blanke werknemers een voor een verdwijnen uit de shops en restaurants, om vervolgens een paar dagen later weer aan ’t werk te gaan wanneer de immigratiedienst weer van ’t eiland is vertrokken. Verder ook wel grappig om te zien hoe bijgelovig de Thaise bevolking is. Zodra de maandelijkse loterijtrekking is, wordt er van alles gedaan om signalen 'van bovenaf' op te vangen om de juiste nummertjes te achterhalen. M'n bazin zegt zelfs dat ze de loterijnummertjes soms in haar dromen kan zien, zodat ze weet welk ticket ze moet kopen. Heerlijk, die spirituele verhalen van d'r.
Daarnaast zijn er op 't eiland zo ongeveer om de 5 meter tattooshops te vinden (en nee, dat is niet overdreven), vooral de locals zitten VOL met tattoo's.. letterlijk overal. Ook m'n roommate heeft de eerste week in Phi Phi na diverse stapavondjes in totaal 3 tattoo's (erbij) laten zetten. Zo snel kan ’t gaan. Zelf heb ik er ook eentje laten zetten op de traditionele bamboomanier. Dit gebeurt met een bamboostok die nogal scherp is aan ’t uiteinde, en daarmee wordt er kort maar krachtig in ’t lichaam geprikt. Precies werkje en klinkt pijnlijk, maar valt zeker mee. M’n collega was zelfs in slaap gevallen laatst tijdens ’t bijwerken van z’n tattoo.
Uiteraard heb ik naast werken mijn tijd prima weten te spenderen.. snorkelingtrips, bergbeklimmen, jungletrekking, de meest geweldige stapavonden en verder twee keer op vakantie geweest tussendoor. Voelt raar om ‘op vakantie’ te gaan als je al in een paradijsje bent, maar was echt heerlijk! Koh Jum, een local eilandje waar ik twee nachten in een bamboohut heb doorgebracht, was een ervaring zoals ik nog meegemaakt had. Superlieve bevolking en nauwelijks toeristen.. een superrustig eilandje waar ik 100% heb kunnen relaxen, even weg uit het drukke Phi Phi. En daarnaast ben ik in Koh Lanta geweest samen met Max. Hier hadden we een motorbike gehuurd waarmee we rondom het hele eiland zijn gereden. Ook zeker de moeite waard!
Inmiddels ben ik in Koh Phangan in een of ander crappy hostel boven een tattooshop waar ik letterlijk de enige persoon ben die hier vannacht slaapt. Nog nooit eerder meegemaakt. Zelfs de hosteleigenaar is hier niet, hij heeft me de sleutel van de buitendeur gegeven aangezien er geen receptie oid is hier. Dusja, heb het rijk voor mij alleen. Morgenvroeg is het tijd voor de inschrijving van m’n 7-daagse meditationretreat in een tempel aan de andere kant van dit eiland. Hoe mijn dagen eruit gaan zien? 7 dagen lang stilte (dus praten is niet toegestaan), iedere ochtend om 4.00 op, 9 uur meditatie per dag (voor mij is 3 minuten al een opgave dus hoe dit goed gaat komen weet ik nog niet), geen eten na 13.00, niet doden (klinkt simpel, maar valt niet mee met al die muggen hier) en verder uiteraard geen internet/telefoon/iPod etc. Dus dat wordt een uitdaging alles bij elkaar opgeteld! Ben heel benieuwd, maar heb er zeker zin in!
Tot de volgende!
-
09 Januari 2014 - 19:44
Elle En Maikel:
Heey Ingrid,
Zo te zien vergaat het jouw goed, fijn om te horen.
Wij wensen je nog een hele fijne tijd toe en let goed op jezelf.
Veel lieve groetjes,
Maikel & Elle -
09 Januari 2014 - 19:54
Maria:
Ingrid,
Mooi verslag van je ervaringen. Ben erg benieuwd hoe jij de meditatiecursus gaat ervaren.
Succes en groetjes uit Vorstenbosch. -
09 Januari 2014 - 20:32
Esther:
Hee Nichske!
Cool, meditatie is cool! In India heb ik een tiendaagse cursus gedaan, Vipassana Boeddhistische maditatie. Inderdaad om 4 uur opstaan, 10 uur per dag mediteren en de lunch is de laatste maaltijd van de dag, want met een volle maag kun je niet mediteren! Om 21.00 uur was de laatste sessie afgelopen en mocht je gaan slapen. Oh, en wij hadden alleen een bucketshower. Een kraantje 10 cm boven de grond en een emmetje dat daar net onder paste. Maar heel gaaf en als ik het kan, kun jij het ook! Als het even tegenzit, denk daar maar aan als een mantra: Esther heeft dit tien dagen gedaan, Esther heeft dit tien dagen gedaan, haha!
Be happy, go lucky... -
09 Januari 2014 - 21:41
Monique Teuljngs:
Klinkt goed Ingrid! Ga zo door en heel veel plezier! -
09 Januari 2014 - 23:24
Jessie:
He Ingrid, op de eerste plaats weer een genot om je verslag te lezen ! Succes in het klooster ben heel benieuwd ! Veel groetjes Fa (Ingrid) Houd -oe X -
10 Januari 2014 - 09:15
Annette Van Loon:
Hoi Ingrid.
Dit berichtje lees je dus pas over 10 dagen! We zijn erg nieuwsgierig naar je stilte ervaring.
Jouw verslagen zijn iedere keer weer super om te lezen. Ga op deze gezellige manier door en we horen wel weer.
groetjes uit drenthe. -
10 Januari 2014 - 14:25
Carolien:
Als het mediteren nou zo goed bevalt dat je nog een keer gaat, wil ik wel met je mee, hh. Het lijkt mij geweldig. Heb zelf ook beetje ervaring, dus ben zeer benieuwd naar de jouwe. We gaan het vast en zeker lezen.
Houdoe
-
11 Januari 2014 - 21:01
Leo :
Hallo Ingrid,
Mooi verhaal ! Benieuwd hoe die meditatie bevalt, toch heel iets anders Stratumseind !
Groetjes uit Vorstenbosch
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
