Laos & Cambodia

Onderweg naar Nha Trang, een Vietnamees naast me met een lichaamsgeur waar ik niet bepaald vrolijk van wordt en nog 5 uur te gaan in deze bus...

Oftewel, tijd om eens wat te schrijven over mijn reis door Laos en Cambodia. Samen met mijn geweldige reismaatjes Camilo en Vaughan die ik in de bus in Noord-Thailand heb leren kennen, heb ik de afgelopen weken gereisd.
Een korte introductie:
Camilo, 38 jaar, Colombia. Zakenman die de afgelopen 10 jaar Amerika is afgereisd om te speechen op conferenties.
Vaughan, 18 jaar, Nieuw-Zeeland. Wonderkind dat (door een 'uit de hand gelopen' schoolproject) een uitvinding op zijn naam heeft staan waar hij patent op heeft aangevraagd en 4 landelijke awards mee heeft gewonnen.
En ik... mijn succesvolle carrière volgt nog;)

Met z'n drieën vormden we niet bepaald een voor de hand liggende reiscombinatie, maar wat hebben we een fantastische tijd gehad. Van Vaughan heb ik superveel geleerd, zijn algemene ontwikkeling is echt ongelofelijk. En Camilo, dat is gewoon een en al Zuid-Amerikaanse gezelligheid. Wanneer die jongen een keer volwassen wordt, weet ik niet. Ondanks zijn succesvolle zakencarrière is hij nog even speels en vrolijk als een 9-jarig kind, heerlijk.

Tijdens de 3-daagse bootreis van Thailand naar Laos hebben we nog veel andere leuke mensen leren kennen die we vervolgens op alle verschillende plekken in Laos (en Cambodia) weer tegen 't lijf zijn gelopen. Erg gezellig!
Laos was zeker een van m'n favoriete landen in Azië. Het enige Aziatische volk (tot nu toe) dat niet continu aan 't schooien en verkopen is. Hele relaxte mensen, vrolijk en supertevreden met hun eenvoudige levensstijl. Mijn aankomst in Laos voelde als een verademing na 3 maanden in Thailand te hebben gespendeerd. Voor de eerste keer heb ik ervaren hoe het was om rond te lopen op een nightmarket zonder dat er iedere 2 sec. iemand wat aan me probeerde aan te smeren.
In de hoofdstad van Laos (Vientiane) heb ik op het punt gestaan om een baan aan te nemen als receptioniste van een geweldig hostel. Helaas had de stad zelf weinig boeiends te bieden waardoor ik toch maar had besloten om samen met Vaughan en Camilo m'n reis voort te zetten richting 't zuiden. 4000 islands was het absolute hoogtepunt van Laos. Don Det, een mini eilandje dat vrijwel alleen maar bestond uit zandwegen, had een fantastische sfeer. Slapen in een bamboobungalow aan de rivier, hangmatje erbij, supermooi weer, flessen wiskey voor minder dan een euro, strandfeestjes met kampvuur, reggeamuziek, supermooie watervallen, omringd met leuke mensen.. wat wil je nog meer! Het mooie aan Don Det is verder dat de locals daar hun eigen leven leiden zonder beinvloed te zijn door het toerisme (wat vrij uitzonderlijk is).. Hier zie je veel simpele boerderijen en mensen die zichzelf in hun tuin met teiltjes water wassen. Tof om te zien dat zij zich (zo te zien) niet storen aan al die vreemdelingen op hun eiland.

Na Don Det ben ik samen met Camilo naar Cambodia doorgereisd. Van Vaughan hadden we helaas afscheid moeten nemen aangezien hij door naar Thailand ging.
De VIP(!) nachtbus van Laos naar Cambodia was niet bepaald een feest. Toen alle stoelen bezet waren, werden mensen in 't gangpad 'neergelegd', mensen lagen zowat op elkaar, de bus werd volledig volgestouwd. Daarnaast veel te weinig beenruimte, geen airconditioning (of het tegenovergestelde, weggeblazen worden... en middenweg was er niet). Arme Camilo wist op een gegeven moment niet meer of dat ie ziek was of dat het gewoon de pijn in z'n lichaam was die hij voelde. Verward van ellende, 18 uur lang heeft de reis geduurd. Op zo'n moment ben ik wel blij met m'n kleine lichaam en m'n voorliefde voor warmte (aangezien onze airco niet werkte), hierdoor was de reis voor mij gelukkig aardig te doen. Mijn eindbestemming was de hoofdstad Phnom Penh, Camilo's eindbestemming was nog een paar uur verder reizen aangezien hij wegens tijdgebrek direct door wilde gaan naar Siem Reap. Maar omdat hij het niet meer trok is hij tegelijk met mij in de hoofdstad uitgestapt. Midden in de nacht stonden we daar. Niet de meest ideale situatie... Camilo is aardig wat criminaliteit gewend in Colombia, maar zelfs hij zei dat deze stad totaal niet goed voelde. De tuk tuk driver waarschuwde ons ook al dat de locals op motorbikes de backpacks zo van de tuktuks afrukken als je ze niet heel stevig vasthoudt. Gezellig sfeertje dus. Mijn voornemen was om de volgende ochtend te vertrekken aangezien die stad me totaal niet aanstond, uiteindelijk toch 4 dagen blijven hangen.. (wachtend op m'n visum voor Vietnam, vandaar).

Een bezoekje aan de killing fields in Phnom Penh was vrij heftig. Door middel van een audiotour hebben we rondgelopen op deze plek waar 20,000 mensen vermoord zijn. Op sommige plekken kun je de botresten van overleden mensen zelfs nog op de grond zien liggen en in de gedenkstupa is een toren van duizenden menselijke schedels te zien. Hier zijn mensen op de meest gruwelijke wijze gemarteld tot de dood, zoals baby'tjes die met hun hoofdjes tegen bomen dood werden geslagen voor hun moeders ogen... en zo kan ik nog wel tig voorbeelden opnoemen. En de reden van dit alles? Het Khmer Rouge Regime onder leiding van Pol Pot, een soort tweede Hitler, die het land radicaal wilde veranderen door zijn eigen volk hard aan te pakken. Als alles bij het oude bleef, zou de hele revolutie in zijn ogen geen nut hebben. De steden werden ontruimd en bevolking werd gedwongen te verhuizen naar het platteland, waar ze in collectieve boerderijen moest werken, 12 tot 14 uur per dag, 7 dagen per week onder een slavendrijvers regime. Dit ging er zo extreem aan toe dat mensen uitmergelden, verhongerden en vervolgens gemarteld werden wegens onvoldoende functioneren. Bijna alles werd als ‘ongehoorzaam’ gezien met als straf executie, waardoor er binnen vier jaar tijd bijna 3 miljoen Cambodjanen zijn vermoord. En dit alles in 1975-1979! Ongelofelijk om te bedenken dat dit nog maar zo kort geleden heeft plaatsgevonden. Al met al een heftig dagje dat ons wel even aan het denken heeft gezet.

Na 4 dagen in Pnomh Penh ben ik doorgegaan naar Siem Reap voor een bezoekje aan het nabij liggende tempelgebied Ankor, dat zo´n 1000 jaar geleden tot stand is gekomen. In Siem Reap bleek zo ongeveer iedereen te zijn die ik in Laos en Cambodia had leren kennen, de hele groep was weer compleet en met z’n allen verbleven we in ’t zelfde hostel. Met twee vrienden van Pnomh Penh heb ik besloten om de tempels te gaan bekijken. Eerlijkgezegd was ik totaal uitgekeken op tempels na zoveel maanden in Azië, maar dit was uniek. 3 dagen hebben we doorgebracht in het tempelgebied in de jungle waar de meeste tempels vergroeid zijn met de wortels van eeuwenoude bomen, supermooi. Verder is Siem Reap een heerlijk stadje voor de beste fruitshakes, happy pizza´s (joints zijn verboden, dus stoppen ze het maar in pizza’s) en geslaagde stapavonden… ja, we hebben ons heel goed vermaakt in Siem Reap!

Inmiddels ben ik in Vietnam en heb zojuist te horen gekregen dat ik mag werken voor een supervet project in Hanoi, dus over een weekje aan de slag!

Dit was ‘m weer voor nu, tot de volgende update!