Chaos, hectiek, smerigheid, starende Indiërs... Zodra ik New Delhi in loop word ik al bijna direct aangereden door scooters, tuktuks, auto's, fietsers en moet ik me nog concentreren ook om niet over mensen te struikelen die her en der onbeweegbaar over steegjes verspreid liggen in hun slaapzakken. Langs de sloppenwijken, de vele tuktukmannen die me lastig vallen en de urinelucht die een weg door m'n neus heen bijt wanneer ik de openbare toiletmuurtjes passeer, vind ik m'n weg naar 't hostel. Wellicht zit ik dan ook niet in de beste buurt, maar blijkbaar wél in het beste hostel. Dat wordt me al gauw duidelijk bij aankomst. Iedereen is lovend over deze plek en meerdere mensen zeggen dat dit het beste hostel in heel India is (voor degenen die nog gaan: stops hostel). Prima begin van m'n reis dus! Echter in deze paar dagen India heb ik al heel wat geleerd over het rondreizen hier... wellicht ook handig voor degenen die nog willen gaan, hier volgt een korte opsomming van mijn ervaringen tot nu toe ;)

1. Vertrouw niemand. Uit vorige reizen was ik gewend dat locals me wilden helpen, omdat ik alleen rond reisde en ze zich af en toe zorgen maakten. In Delhi ben ik een illusie armer geworden, vanuit gewenning dat iemand me daadwerkelijk verder wil helpen, kwam ik er al binnen een uur na aankomst achter dat betrokkenheid en een (zogenaamd) bezorgde blik hier helemaal niets hoeft te betekenen. Sterker nog, grote kans dat je gescamd wordt. Direct bij aankomst is me dit al overkomen. Ik wilde alvast een treinticket kopen voor Varanasi toen ik eenmaal op het treinstation in Delhi was, maar werd al snel aangesproken door een man in uniform die zei dat ik op de verkeerde plek was. Hij schreef op een briefje bij welk adres ik moest zijn om het juiste treinticket te kopen, tevens kon ik daar m'n "permission card" kopen voor de wijk waar m'n hostel zich bevindt. Vaag verhaal, dus ik had al kunnen weten dat het onzin was, maar ja.. als een man in uniform je dit wijs maakt ben je al snel geneigd om de instructies op te volgen. De tuk tuk bracht me even later naar een paupere wijk waar een toeristenbureautje uit de grond getrokken was. Al snel werd ik omsingeld door tig Indiërs. "Come in come in miss, asking questions cost no money." Heb maar gewoon gezegd waar het op staat, dat hun zogenaamde bureautje er zo nep uit ziet dat ik daar niet in trap. Van alle honderden touristenbureautjes in Delhi blijken er achteraf ook maar 2 echt te zijn. De rest is oplichterij. M'n tuk tuk man weer geroepen, gezegd dat ik direct weg wilde, terug naar 't treinstation. Gelukkig sprak hij geen Engels dus discussie was niet mogelijk. Ik werd weer netjes terug bij het station gedropt en besloot om die 2 km naar m'n hostel maar te lopen vanaf daar. Op dat moment was ik wel even klaar met die opdringerige Indiërs. Negeren en doorlopen bleek de beste manier.

2. Spreek mensen aan voor 'hulp' die er sowieso geen baat bij hebben om jou verder te helpen. Zakenmannen, vrouwen, studenten, willekeurige voorbijgangers die 0 aandacht aan jou schenken. Dat zijn de besten. Bij alle mensen die uit zichzelf te hulp schieten, zit het bij voorbaat fout.

3. De weg oversteken in Delhi is een aardige uitdaging, ik volg het liefst Indiërs bij het oversteken van de weg door naast hen te lopen/rennen om veilig de weg over te steken. Ziet er misschien raar uit maar het is letterlijk een kwestie van jezelf voor het verkeer gooien. En dat doe ik liever niet alleen:)

4. Plannen maken is zinloos gebleken in India. Ik had mezelf ingeschreven voor een 7-daagse meditatiecourse vlakbij Varanasi, maar kon er niet eens komen. Het openbaar vervoer is zo onvoorspelbaar. Ook al had ik al met zo'n 5 uur vertraging rekening gehouden toen ik m'n ticket kocht, dat is zeker niet voldoende. Maarliefst 8,5 uur vertraging (vertrektijd kwam uit op 5.30 's nachts, niet ideaal als je alleen reist) en enorm grote kans op annulering van de hele treinrit heeft ervoor gezorgd dat ik op een totaal andere plek terecht ben gekomen. Ik wilde een bus ipv trein naar Varanasi nemen als tweede optie, maar ook die was al weg. Toen ik samen met een Braziliaans meisje 's avonds laat op een verlaten busstation stond, was bestemming Rishikesh nog de enige optie. Ik had geen idee waar dit lag en wat voor plek dit was, maarja toch maar die bus in gegaan. Beter dan alleen achterblijven op dat verlaten busstation 's avonds laat.

Dusja.. ups en downs, maar vooral veel leermomenten:) ik ben (na een helse nachtbusrit) op een supertoffe plek vlakbij het Himalaya gebergte terecht gekomen nu. Iets waar ik normaalgesproken zeker niet voor zou kiezen vanwege de kou (die enorm blijkt mee te vallen).. maar wel heel tof om in dit dorpje te zijn! Vooral na die hectische dagen in Delhi. Dusja, plannen maak ik niet meer in dit land. Per dag zie ik het wel en dat kan, zoals ook nu, verrassend goed uitpakken!